Vijf jaar WensboomLeusden
‘In Leusden hoeft niemand er alleen voor te staan’
Leusden WensboomLeusden is een vereniging waar mensen elkaar als vriendendienst even helpen; door vraag en aanbod rond eenvoudige klussen in en om het huis bij elkaar te brengen. Het lidmaatschap kost 5 euro per jaar, om de aministratieve kosten te dekken.
door: Hans Beijer
Bij de start leek tweehonderd leden een mooi streefgetal, maar het zijn er nu al bijna vierhonderd. WensboomLeusden bestaat nu precies 5 jaar en op vrijdag 14 december werd dit eerste lustrum gevierd in de bibliotheek Leusden. In zijn toespraak citeerde wethouder Erik van Beurden de slagzin van WensboomLeusden. “In Leusden hoeft niemand er alleen voor te staan.” Een ambitie die hij ook zelf met het sociaal domein in zijn portefeuille van harte onderschrijft.
Terugblik De oprichters, Jan Snoek en Hans Achterman, hadden het gevoel dat er vraag zou zijn naar hulp bij eenvoudige klussen, te klein voor het inroepen van vakmensen, maar lastig voor wie het zelf niet kan. Denk aan het ophangen van een lamp, het snoeien van een overhangende struik bij de voordeur of het vervangen van de batterij in de brandmelder. Natuurlijk kun je dat aan de kinderen vragen, als je die hebt, of aan de buren, als die aardig zijn. En als het echt dringend is gebeurt dat ook wel. Maar al te vaak gebeurt er niets, want ‘ze hebben het al zo druk’, of ‘ik kan toch niet voor elk wissewasje de buren lastigvallen?
Om eenvoudige hulp te vinden is een ‘adres’ nodig waar je met je vraag naartoe kunt, een bestand aan vrijwilligers die best eens een klus willen doen en een bemiddelaar die het contact legt. Het ‘adres’ werd de bibliotheek, waar bemiddelaars vier ochtenden in de week hulpvragen in ontvangst nemen en er een geschikte vrijwilliger uit het ledenbestand bij zoeken. Met een al jaren groeiend ledental en rond vijftienhonderd geslaagde klussen als resultaat.
Sucesfactoren Waarom werd WensboomLeusden een succes? Het blijkt dat veel mensen moeite hebben met het vragen van hulp aan de kinderen of buren. Het voelt als het vragen om een gunst terwijl je zelf niets terug kunt doen. En stel dat de hulp geweigerd wordt? Dan maar niet! Bij WensboomLeusden vraag je niet om een gunst (je bent immers lid), je hoeft ook niets terug te doen en je loopt niet het risico dat de hulp geweigerd wordt. Want niet jij maar de bemiddelaar benadert een vrijwilliger. En die mag best ‘nee’ zeggen als het hem of haar niet uitkomt, want er is immers altijd een ander. En wie er bij jou thuis komt is geen willekeurige vreemde, want ook lid en daarmee persoonlijk en vertrouwd.
Andersom is het al lang bekend dat mensen best anderen even willen helpen, maar dan moet je wel weten wie hulp nodig heeft.
Bij WensboomLeusden is als vrijwilliger sprake van een eenmalige verbintenis, je zit er niet blijvend aan vast, je mag ‘nee’ zeggen als het niet uit komt, het is gewoon een leuke tijdbesteding en de hulpvragers zijn je altijd erg dankbaar.
Vereniging voor en door leden
‘Ik voelde me meteen heel welkom’
Leusden WensboomLeusden is een vereniging voor en door leden, die ‘vragers’ (leden met een hulpvraag), ‘bieders’ (leden die hulpvragen van vragers oplossen) en ‘bemiddelaars’ (leden die ‘vragers’ en ‘bieders’ aan elkaar koppelen) kunnen zijn. Een gesprek met drie leden.
door: Hans Beijer
Peter Renooy is voornamelijk ‘bieder’. “Ik werd enige jaren geleden lid, omdat ik graag klusjes in de tuin en rond elektra doe voor anderen, maar toen ik er een keer niet uitkwam met het repareren van een lade van een kastje, heb ik zelf hulp ingeroepen.“
Bieder André van Harten kreeg kortgeleden meer vrije tijd en wilde dat zinvol invullen. “Ik liep de bibliotheek binnen om eens te informeren bij WensboomLeusden of ik daar iets kon doen als ‘bieder’. Ik voelde me meteen heel welkom.” Zijn vaardigheden liggen op het vlak van computer, tuinwerkzaamheden en kleine klusjes in huis.
Annelies Roozenburg werd als ‘vrager’ lid van WensboomLeusden. “Men vroeg mij toen gelijk of ik ook iets te ‘bieden’ had. Nou, ik wilde wel eens mensen met mijn auto naar de dokter of het ziekenhuis brengen. Sinds een half jaar ben ik ook ‘bemiddelaar’ geworden.” Het werkt zo: “Iemand benadert ons dinsdag tot en met vrijdagochtend in de bibliotheek of telefonisch met een hulpvraag en de bemiddelaar van dienst kijkt dan in het computersysteem wie hiervoor als ‘bieder’ ingezet kan worden. Als deze ‘bieder’ de klus aanvaardt, dan neemt die contact op met de ‘vrager’ en maakt de afspraak. Als we de ‘vrager’ niet kunnen helpen, dan proberen we altijd goed door te verwijzen zoals naar Lariks, ’t Gilde, het Repair afé of de Huiskamer van Leusden.”
Aandachtspunten De bemiddelaars letten erop dat alle ‘bieders’ geregeld ingezet worden en dat een ‘vrager’ niet steeds dezelfde bieder krijgt. Dat kan er namelijk toe leiden dat bieders zich ongewenst halve mantelzorgers gaan voelen mat alle verplichtingen van dien. Soms moet een klus afgewezen worden. Renooy: Ïemand vroeg mij om stopcontacten met bekabeling aan te leggen, maar dat is echt iets voor een elektricien.” Van Harten: “’ En voor een ruime tuin met groot achterstallig onderhoud moet toch echt naar een hoveniersbedrijf verwezen worden.” Roozenburg stelt duidelijk: “Klussen moeten in principe kortdurend – maximaal anderhalf uur – en eenmalig zijn, en WensboomLeusden mag in geen geval concurreren met de plaatselijke middenstand.”
Positiviteit Rondom WensboomLeusden hangt een sfeer van positiviteit. De ‘vragers’ kloppen makkelijker aan bij WensboomLeusden dan bij kinderen of buren. Ze zijn blij dat hun hulpvraag opgelost wordt en meer dan eens is dit voor hen tevens een gezellig contactmoment.
‘Bieders’ als Renooy en Van Harten vinden het fijn om mensen te helpen met hun vaardigheden. Roozenburg geniet van het afwisselende contact met ‘vragers’ en bieders’. Ze benadrukt dat WensboomLeusden alle hulpvragen goed aan kan, er blijft niets liggen.